ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΝΤΗΣΣπανούλη, χρησιμοποίησε μια αλληγορία που έκτοτε παραμένει κλασική...
«Εάν καθίσουν στο ίδιο τραπέζι ο Τζορτζ Μπους, ο Μπιν Λάντεν και ο Σπανούλης, στη μέση υπάρχει μόνο μια μπριζόλα και ξαφνικά σβήσουν τα φώτα, όταν θα ξανανάψουν, ο Βασίλης θα έχει φάει το ψαχνό και θα γλείφει το κόκαλο»...
Ευτυχώς για τον Ολυμπιακό και δυστυχώς για τον προπονητή του Παναθηναϊκού, που είχε χθες τα γενέθλιά του, το ίδιο συνέβη και στον τρίτο τελικό: κουβάλησε ο Πεδουλάκης την τούρτα με τα πενήντα δυο κεράκια στο Νέο Φάληρο και πάνω που οι παίκτες του ετοιμάζονταν να του τραγουδήσουν το «να ζήσεις, Αργύρη, και χρόνια πολλά», ξαφνικά έσβησαν τα φώτα και όταν ξανάναψαν, ο Σπανούλης το βιολί του...
Είχε καταβροχθίσει το γλυκό και από την πείνα του ξερόγλειφε και τα κεράκια!
Αυτός ήταν και αυτός παραμένει ο νυν αρχηγός του Ολυμπιακού: διεκδικητικός, προσηλωμένος, με τις παρωπίδες στα μάτια και το βουλοκέρι στ' αυτιά, αποφασισμένος και πανέτοιμος κάθε στιγμή να πάρει την μπάλα και να την κάνει ό,τι θέλει...
Σε στυλ «business as usual» και σε συνέχεια της... ληστείας μετά φόνου που διέπραξε την Κυριακή στο ΟΑΚΑ, χθες ο Σπανούλης επέβαλε τον αδιαπραγμάτευτο νόμο του: πέντε λεπτά πριν από τη λήξη του ματς ο Παναθηναϊκός, που είχε από την αρχή τον πρώτο λόγο και εποφθαλμιούσε ένα δεύτερο ριφιφί στο ΣΕΦ, προηγείτο με 66-59, αλλά όποιου του μέλλει να πνιγεί, ποτέ του δεν πεθαίνει!
Ο Ολυμπιακός δεν πέθανε, αλλά δεν πνίγηκε κιόλας, διότι βρήκε δυο σωσίβια: το ένα (μέσα στην ατυχία του τραυματισμού του Πρίντεζη) με δυο βαρβάτα καλάθια του Ιωάννη Παπαπέτρου και με την τάπα του Λοτζέσκι στον Καλάθη και το άλλο, που απέβη και το πλέον σωτήριο, με το ασύλληπτο κρεσέντο του Σπανούλη: στο κρισιμότερο σημείο της αναμέτρησης και ενώ οι «πράσινοι» έχαναν τη συγκέντρωσή τους, έβγαιναν από το πλάνο, αστοχούσαν σε πέντε από τις έξι βολές (ενώ μέχρι τότε είχαν 15/15), ο Σπανούλης κατέβαζε από το ράφι τη ραψωδία του στον ημιτελικό του περυσινού Φάιναλ Φορ με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας (ή του εφετινού αγώνα με τον ΠΑΟΚ) και την παρουσίαζε σε δεύτερη προβολή!
Οταν λοιπόν έσφιξαν τα γάλατα, που έλεγε και ο συγχωρεμένος ο Μάκης Δενδρινός, ο Σπανούλης εν πλήρει... αναισθησία (sic) πέτυχε έντεκα από τους τελευταίους 13 πόντους του Ολυμπιακού και συνάμα ξεχαρβάλωσε τη λειτουργία του Παναθηναϊκού, εκμαιεύοντας δυο φάουλ και την αποβολή του κινητήριου άξονά του, του Καλάθη.
Το αποτέλεσμα; Σε ένα τελικό το σενάριο του οποίου γράφτηκε από τέσσερις ανατροπές, ο Παναθηναϊκός σιώπησε, ο Ολυμπιακός έτρεξε ένα σερί 12-0 και από εκεί όπου βρισκόταν στριμωγμένος στα σχοινιά και κινδύνευε με νοκ άουτ, ξέφυγε, απάντησε με το δικό του σφυροκόπημα και έριξε στο καναβάτσο τους «πράσινους».
Στο τέλος της ημέρας ο πίνακας αποτύπωσε το 77-72 χάρη στο οποίο πριν από είκοσι τρία χρόνια ο Ολυμπιακός στέφθηκε πρωταθλητής για πρώτη φορά μετά από δεκαπέντε πέτρινα χρόνια: ήταν 8 Μαΐου του 1993 όταν άλωσε τη Γλυφάδα με το ίδιο σκορ, καθοδηγούμενος από τον ασταμάτητο Ζάρκο Πάσπαλι που είχε πετύχει 32 πόντους και τον Γουόλτερ Μπέρι, ο οποίος έπαιξε κουτσαίνοντας!
Ο Παναθηναϊκός μηδενίσθηκε διότι δεν κατέβηκε στον τέταρτο τελικό, διαμαρτυρόμενος για την ξαφνική αλλαγή διαιτητή στον τρίτο, και οι «ερυθρόλευκοι» έβαλαν τον πρώτο κρίκο στην αλυσίδα των πέντε απανωτών τίτλων τους.
ΥΓ.: Η σειρά είναι συγκλονιστική και έχει δραματικό χαρακτήρα. Ο Ολυμπιακός προηγείται με 2-1 και έχει μπροστά του δυο match points, ωστόσο, με βάση την εικόνα των τριών πρώτων τελικών και τις ευκαιρίες που είχε ο Παναθηναϊκός, θα μπορούσε να έχει φτάσει στο 3-0 και να περάσει όλη τη χθεσινή νύχτα στα... μπουζούκια!
EmoticonEmoticon